Hahahahaha, wat een bijzondere conversatie lees ik hierboven
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bij mij is een ergernis: mannen die geen mening hebben/geen sociaal leven hebben. Ik heb daar ook wel een voorbeeldje van:
Als ik met een huisgenoot een drankje doe, en ik bestel een capuchino dan zegt hij "voor mij hetzelfde", en als ik zwarte koffie bestel is het ook "voor mij hetzelfde". Ja, dat vind ik een beetje inspiratieloos eigenlijk en een gigantische afknapper.
En hij heeft ook 0 vrienden en sociaal leven, ik ben de enige die schijnbaar dingen met hem onderneemt...En toen we ergens waren waarbij hij maar een beetje achter me aanslenterde, zei hij met een klagend dun stemmetje: "..ik heb toch niks beters te doen"
Zo, toen barste ik bijna uit elkaar van woede, dat was voor mij echt een irritatiedruppel. Zo iets zeg je toch niet?! Succes als je ooit een date hebt en je zegt dat.
Nou ja: Dan zorg je dat je wat hebt om te doen. Ik ben je maatjesproject niet!
Het is graag of niet.
Kijk, het zou voor mij interesanter worden als ik ook weleens een nee terugkrijg: Nee zielzoeker, ik kan dan niet, want ik ga dan al bejaardenzwemmen met sjaak en harry, of nee ik kan niet, want ik ga al tennissen met dennis. Of iets anders doen met andere vrienden die bestaan.
Of weleens een nee krijg omdat hij ook een kritische smaak heeft en niet alles leuk vind: Nee zielzoeker, ik vind dat voorstel echt een kutidee, ik ga liever met je skydiven op maandagochtend.
Oh, en als ik een cola bestel, bestel dan alsjeblieft een glaasje citroenthee.
Ik merk hierdoor dat ik me alleen maar gigantisch aan zijn aanwezigheid ga ergereren en dat ik hem eigenlijk ook minder respecteer en serieus neem: Ow, sleutels vergeten. Nou ja: H is toch thuis. Ow, dit moet gefikst worden. H fikst het wel, want die is thuis.
En eerst was het al: Ow, ik wil ergens heen, maar mijn andere contactjes kunnen niet, dus ik vraag H maar, die zegt toch altijd ja.
En natuurlijk kan je weleens je eenzaam voelen omdat je vrienden op vakantie zijn of omdat je sociale kring begint te verwateren, maar tijdens mijn stage was hij ook al alleen maar thuis, en nu nog.
(Hierdoor heb ik nu inmiddels een soort overkill aan die huisgenoot: altijd als ik thuis ben is hij er ook, en dan komt ie ook altijd naar me toe en bij me zitten terwijl ik daar soms nieteens zin in heb. Hij vind ook ieder idee van mij leuk toen ik hem weleens meevroeg ergens heen, maar neemt zelf nooit initiatief. En verder doet hij dus geen ene kut). Als ik hem was had ik al 10x vrijwilligerswerk gevonden, me bij een hobby/cursus of sociaal project aangesloten, mezelf op een datingsite gegooit, whatever om een leuk en interesant leven te hebben, en had ik al lang wat aan mijn eenzaamheid gedaan
Ik snap zoiets gewoon niet. Hoe kan je hele dagen, hele weken, hele maanden, alleen maar thuis achter je laptoppie youtubefilmpjes kijken met je gordijnen dicht en ben ik het enige sociale leven wat je als jongen van 23 hebt, en veranderd er hierin zichtbaar niks in een halfjaar tijd? Je hebt de huisbegeleiding toch om dit op te lossen? Daar heb je maanden de tijd voor gehad...
, maar met je paard in de berm lopen kan ook ?
en schrikt het paard ook niet 
