Pagina 1 van 1

verschillende soorten diagnosses

Geplaatst: di mei 09, 2017 18:51
door kleintje1980
ik schrijf dit hier neer omdat ik merk dat er vanuit sommige behoefte is om te praten over de diagnosses.. omdat ze het moeilijk vinden.. en nu kan ik heel veel van intrenet gaan halen over mijn diagnoses maar dat ga ik niet doen.. ik ga ze gewoon vertellen hoe ze voor mij voelen toen ik ze kreeg en hoe ik er mee deal in me dagelijks leven..
en misschien is het fijn als jullie er op reageren hoe jullie er mee om gaan met jullie diagnosses het hoeft geen officiele diagnose te zijn die vast gesteld is bij de ggz. maar je mag het ook zeggen als het zo voelt of je die diagnose hebt.. en hoe het voor je voelt.. en vooral hoe je er mee omgaat in het dagelijks leven.. zo kunnen andere er misschien tips uit halen.. wat misschien wel of niet werkt en let op voor iedereen is het anders.. want ieder mens is uniek..

ik heb zelf in 2012 de diagnose borderline en ptss gekregen van de ggz.. alle 2 in 1 keer.. en ik weet nog toen ik ze kreeg zakte echt de grond onder me voeten vandaan.. want ik had echt zoiets van jah ptss komt toch alleen bij militairen voor in oorlogs gebieden.. maar blijkbaar dus niet.. het kan dus blijkbaar bij iedereen voor komen.. dus jah de ggz vertelde mij er vrij weinig over en ik ben dus wel gaan google erover.. en dat had ik beter niet kunnen doen... want daar werd ik nog slechter en in de put van...

ptss ( post traumatische stress stoornis) dat kan eigenlijk voorkomen bij iedereen die iets traumatisch mee gemaakt heeft van een ernstig auto ongeluk tot een militaar inderdaad.. en alles wat daar tussen zit het kan dus echt vanalles zijn.. van groot tot klein en het kan 1 ding zijn wat je meen gemaakt hebt maar het kunnen ook meerdere trauma's zijn die je mee gemaakt hebt... ik heb zelf meerdere trauma's mee gemaakt... maar eigenlijk was ik heel goed in cooping totdat ik uit balans raakte in 2011 toen overleed mijn vader.. toen storten echt mijn wereld om me heen in.. me kaartenhuis zo gezegd storenten helemaal in... de enige die me begreep in de hele wereld was weg.. en er was niemand meer die me begreep ik moest het ineens helemaal alleen doen... nee dat was niet fijn... en het zorgde er voor mij ook voor dat ik echt onder op de bodem van een hele diepen put belanden... waar ik echt niet meer wil komen.. nee.. ik zocht hulp.. maar ik kreeg de verkeerde hulp en het werd alleen nog maar erger. en erger. waardoor het allemaal nog moeilijker werd.. en ik ben uiteindelijk opgenomen voor 1 jaar en 2 maanden waar ze echt alles hebben gestrabiliseerd voor mij... en ik echt effe uit de samenlevening ben gehaald.. en dat was veilig en fijn.. maar ik wist ook dat ik daarna ook weer terug moest naar de "normale" samenleving maar hoe.. ik ben niet normaal dacht ik.. ik kan niks en ik wil niks.. maar ik heb voor de ptss nu emdr want dat is 1 van de behandelingen die ze er voor kunnen geven.. om het rustiger te krijgen.. en ik kan niet zeggen of het helpt.. maar soms voelt het voor mij of het helpt en kan ik effe doen wat ik voordat ik uit balans was ook deed gewoon genieten van het leven..

borderline..
tja dat is de lastigste diagnose vind ik.. want daardoor ben ik echt onvoorspelbaar geworden voor vooral mezelf en ook me omgeving soms.. en vooral niet te snappen... want aan de ene kant ben ik volwassen.. maar me hoofd snapt de volwassen dingen niet allemaal.. die denkt of je bent voor me of je bent tegen me.. of er is goed of fout.. of zwart of wit... ik heb geen tussen weg.. de kleuren die "normale" mensen zonder borderline zien die zie ik niet.. hoe hard ik zelf me best ook doe ik zie ze gewoon niet.. ja heel erg soms als ik een hele goede dag heb wil het nog wel eens lukken maar dan moet je in gesprek met me zijn face to face.. maar nooit via de app of mail.. want dat snap ik gewoon niet.. dat interpeteerd mijn eigen hoofd gewoon echt anders.. en jah dan wordt ik boos.. en voel ik me gewoon echt klein.. verdomde klein en heb ik gewoon echt het gevoel of niemand me snapt.. en vooral of alles wat er gezegd wordt tegen mij.. mijn fout is... en ik alles fout doe.. en de rest van de wereld helemaal tegen mij is.. en dan wordt ik boos.. en ga flink trappen omdat ik weet dat ik mensen daarmee op afstand kan houden... want dat heb ik mezelf eigen gemaakt in me leven.. hoe meer mensen ik pijn doe.. hoe meer ik ze op afstand hou.. terwijl ik eigenlijk precies het tegenover gestelde wil dat er iemand bij me komt zitten en zegt kleintje ik weet dat je het nu effe heel moeilijk hebt en dat je er niks aan kunt doe.. maar ik ben er echt voor je.. en dat is vaak voor de mensen die geen borderline hebben bijna niet te snappen.. want die zeggen op een gegeven moment van jah me geduld is op met jouw.. want ik weet niet hoe ik met jouw moet omgaan. dat zijn vaak woorden die ik veel gehoord heb van vrienden die geen vriendschap meer met me wouden.. en dan had ik zoiets van oke is goed.. je doet maar.. maar stiekem liet het me helmaal niet koud.. ook al leek het zo.. maar dat was het toch niet.. want ik wordt als ik alleen ben dan kei boos op mezelf.. en haal me eigen echt helemaal omlaag met alles wat mogelijk is.. want jah ik heb het helemaal verkeerd gedaan.. want ik heb borderline.. het is allemaal me eigen schuld want ik heb weer een vriendschap verloren.. maar op dat moment besef ik niet dat er soms ook vriendschappen van 2 kanten moeten komen.. dat het ook geven en nemen is.. want aan de andere kant ben ik super trouw aan vrienden en ga ik echt voor ze door het vuur als er wat met ze aan de hand is ben ik er echt voor ze.. en zoiets verwacht ik ook van hun terug.. alleen soms is die verwachting niet wederzijds.. omdat ze mijn wereld niet begrijpen.. en dat kan nog wel eens botsen.. en ik heb er ondertussen mee leren leven dat het gebeurt.. maar dat maakt voor mij niet minder rot dat het gebeurd.. maar jah het hoort erbij..
want het is nu eenmaal 1 van de 9 kenmerken van de borderderline..
ik heb ze er effe bij gezocht via google wat de 9 kenmerken zijn van borderline.
1: Krampachtig proberen te voorkomen dat iemand je -feitelijk of vermeend- in de steek laat.
2: Een patroon van instabiele en intense relaties, waarbij de ander heel erg wordt geidealiseerd of juist gekleineerd.
3:  Identiteitsstoornis: duidelijk en aanhoudend instabiel zelfbeeld of zelfgevoel.
4:  Impulsiviteit op ten minste twee gebieden die je mogelijk kunnen schaden (bijvoorbeeld geld verkwisten, seks, misbruik van middelen, winkeldiefstal, roekeloos rijden, vreetbuien).
 5: Terugkerende suïcidale gedragingen, gestes of dreigingen, of automutilatie (zelfverwonding).
6: Sterk wisselende stemmingen (bijvoorbeeld periodes van intense dysforie – het tegenovergestelde van euforie, prikkelbaarheid of angst meestal enkele uren durend en slechts zelden langer dan een paar dagen).
 7:  Een chronisch gevoel van leegte.
 8: Inadequate, intense woede of moeite om je kwaadheid te beheersen (bijvoorbeeld regelmatig terugkerende driftbuien, aanhoudende woede of herhaaldelijke vechtpartijen).
9:  Voorbijgaande, aan stress gebonden paranoïde ideeën of ernstige dissociatieve verschijnselen (het idee buiten de werkelijkheid te staan).
 
en jah dit is eigenlijk voor de klassieke varriant van borderline.. want je hebt ook een stille varriant.. maar daar zijn eigenlijk alle punten hetzelfde bij op punt 8 na dan.. want je hebt dan geen moeite om je woede te beheersen.. je richt dan juist de woede naar binnen toe.. en de mensen in je omgeving die zullen helaas niets of nauwelijks merken dat er iets aan de hand is met je.. en ja je kunt echt vernietigend naar jezelf zijn.. om alles maar niet meer te hoeven te voelen wat een ander je heeft aangedaan.. en dat is niet leuk en het doet pijn.. bij mij uit het zich helaas ook in automutilatie.. en soms gaat het echt weken goed.. en dan gaat het weer weken achter elkaar gewoon fout.. want dan is zo gezegd iedere keer de emmer in me hoofd vol.. en dan moet de pijn en de chaos er op die manier uit.. en niet op een andere manier werkt het dan.. dan kan ik nog zo hard gaan sporten of iets anders.. dan moet ik gewoon zo gezegd pijn voelen..om me eigen pijn in me hoofd effe te vergeten.. en het werkt maar 2 of 3 sec.. en dan voel ik me echt enorm schuldig dat het gebeurd is.. want dan kijk ik naar me arm en dan baal ik echt enorm.. waarom staan ze er weer waarom is het me niet weer gelukt.. gvd waarom ben ik toch die mislukking die de arm niet heel kan houden.. en dan begint het allemaal weer van voor af aan... maar als me arm weer een tijd dicht is dan gaat het opzich wel oke.. maar soms is me emmer gewoon vol.. en daar kan ik ook niks aan doen.. ik heb geen andere manier om hem te legen athans die heb ik nog niet gevonden.. terwijl ze er wel zijn.. jah maar hoe.. ik weet ze niet..

en er zijn inderdaad echt wel heel veel therapieën voor borderline om er mee om te leren gaan.. ik heb zelf de vers gehad.. vaardigheids training emotie regulatie stoornis.. maar die was voor mij best lastig omdat er bij mij nog heel veel trauma's in de weg zaten om aan de borderline wat te doen.. dus jah eerdat ik iets aan me borderline kan doen moet ik eerst me trauma's gedaan hebben... want ik kan wel me skills inzetten en duizende schema's maken maar als mijn gevoelens en gedachtes situaties van vroeger triggeren waarbij beelden vrijkomen die zo heftig zijn dat ik helemaal bevries of in paniek raak.. dan heeft een schema of iets ook geen nut..
en jah ik heb genoeg skills om me door het dagelijks leven heen te coopen.. want ik doe gewoon zelf me boodschappen.. en run me eigen huishouden.. alleen er komt bij mij wel effe iemand 1 uur of 1,5 uur langs om even met me te praten en te kijken van kleintje zitten we nog op de goede weg of moeten we ergens nog even iets veranderen.. en jah ik heb moeten om mensen te vertrouwen maar ik weet dat het vanzelf goed komt als ik ze eenmaal vertrouw..

en ik hoop dat als iemand dit leest straks dat ze er wat aan hebben en er ook over in gesprek gaan en ook hun ervaringen bij zetten en ook hun kijk op hun diagnoses of hun gevoelens bij zetten.. zodat we elkaar zo allemaal kunnen helpen.. en elkaar met ieders belevings wereld helpen..

Re: verschillende soorten diagnosses

Geplaatst: wo sep 27, 2017 09:49
door Pieter_Cornelis
Hoi kleintje1980.

Het is alweer even geleden dat jij deze post geplaatst hebt maar ik wilde er toch nog even op reageren.

Je verhaal is zeer herkenbaar. Ik ben er bang voor om zelf ook eens het stempel met de naam borderline te krijgen.

In het verleden heb ik ooit nog eens een paar gesprekken gehad met de SPW-er van mijn vorige huisartsenpraktijk. Die man had na een paar gesprekken het idee dat ik richting een diagnose borderline zou kunnen gaan wanneer ik zou gaan praten met een psycholoig.

Toen hij er mee kan had ik gelijk de gedachten: Wat ben jij een lul zeg. Hoe durf jij mij in zo'n hokje te zetten.

Ik herkende mezelf namelijk helemaal niet in de bekende aannames die er zijn over borderline.

Maar naarmate de tijd verstreken is en ik mezelf weer wat beter heb leren kennen herken ik toch best veel van de 8 punten die jij in je verhaal mee geeft!

Het enige waar ik mezelf niet in herken is de zelf mutilatie, dat heb ik nog nooit gedaan. Of je moet dit vertalen naar het roken, blowen en soms tijden achter elkaar veel snoepen en overdadig eten.

Ook herken ik veel in het kopieer gedrag waar jij over sprak over jezelf, ik zelf heb namelijk bijna alles wat ik in mijn leven doe wat "normale" volwassen mensen doe gekopieerd van anderen.

Bedankt voor je post!

Groet,

Pieter Cornelis.

Re: verschillende soorten diagnosses

Geplaatst: wo sep 27, 2017 10:03
door kleintje1980
hoi pieter-cornelis.. dat kan inderdaad ook.. want ik heb vroeger ook drugs gebruikt.. en toen ging het met mijn atomutilatie ook een stuk beter toen was die zelfs gewoon weg.. had ik het niet nodig.. want toen had ik de drugs.. dus je kunt het inderdaad door andere dingen vervangen..

je moet het eigenlijk zien als een manier dat je jezelf troost of straft als er iets mis gaat in je hoofd.. dan ga jij waarschijnlijk ook drugs gebruiken of veel snoepen of veel eten in tijden..

en ja borderline euhh het is is altijd een stigma als je het krijgt vooral als je voor het eerst de diagnose hoort.. dan denk je echt van help.. en dan ga je ook google.. en dan kom je echt dingen tegen van f*ck nee dat wil ik niet maar het zit eigenlijk heel anders in elkaar..
en dat probeerde ik ook duidelijk te maken met wat ik geschreven heb.. om zo het stigma er een beetje af te halen.. van ja het is helemaal niet zo erg als je het hebt.. je bent gewoon normaal alleen je hersenen functioneren wat anders op bepaalde prikkels..
maar je kunt nog best veel dingen zelf..

sterkte ermee.. en als er wat is mag je het altijd vragen hoor
:hug: :hug:

Re: verschillende soorten diagnosses

Geplaatst: wo sep 27, 2017 22:29
door Panthera
Pieter_Cornelis schreef: wo sep 27, 2017 09:49 Het enige waar ik mezelf niet in herken is de zelf mutilatie, dat heb ik nog nooit gedaan. Of je moet dit vertalen naar het roken, blowen en soms tijden achter elkaar veel snoepen en overdadig eten.
Wil toch even laten weten, dat wat jij beschrijft, roken blowen eten enz. Valt onder puntje 4. In dit geval is het niet te vergelijken met automutilatie gezien dat onder puntje 5 valt.


Diagnoses, hokjes, stigma, het is allemaal erg stom, en soms houd het mensen helaas tegen om therapie te volgen. Maar weten wat je symptomen zijn, en wat je daaraan kunt doen is soms wel nodig. Zelf diagnose is lastig. Ik herken mezelf soms in veel dingen / diagnoses, maar veel mensen kun je wel in hokjes duwen. Het gaat erom hoeveel last jij (of je omgeving) ervan hebt. Van mij mogen ze labelen wat ze willen, als ik maar geholpen wordt op een manier waar ik me prettig bij voel.